Verbum

арта-

(гр. orthos = прамы, правільны)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «прамы», «правільны».

артаа́там

(ад арта + атам)

атам, у якім сума спінаў электронаў дае адзінку, напр. атам гелію ў стане, калі спіны або двух яго электронаў накіраваны паралельна.

артагана́льнасць

(ад артаганальны)

абагульненне паняцця перпендыкулярнасці, распаўсюджанае на розныя матэматычныя аб’екты.

артагана́льны

(ад гр. orthogonios = прамавугольны)

мат. які мае прамы вугал ці прамыя вуглы (напр. а-ая праекцыя).

артагене́з

(ад арта- + -генез)

тэорыя развіцця жывой прыроды, паводле якой эвалюцыя арганізмаў адбываецца ў строга вызначаных напрамках, без прыроднага адбору.

артагнаты́зм

(ад арта- + гр. gnathos = сківіца)

тып профілю твару, калі сківіцы не выступаюць уперад у адносінах да агульнай плоскасці аблічча.

артагна́тыя

(ад арта- + гр. gnathos = сківіца)

адзін з відаў нармальнага прыкусу, пры якім верхнія пярэднія зубы перакрываюць ніжнія прыкладна на 1/з вышыні іх каронак.

артагне́йс

(ад арта- + гнейс)

горная парода парфіравай структуры з фенакрышталямі палявых шпатаў, кварцу, біятыту і інш.

артадакса́льны

(ад гр. orthodoksos = прававерны)

які няўхільна прытрымліваецца прынцыпаў якога-н. вучэння, светапогляду; паслядоўны (напр. а. погляд).

артаданты́я

(ад арта- + гр. odus, odontos = зуб)

раздзел стаматалогіі, які вывучае дэфармацыю зубных радоў і прафілактыку яе лячэння.