Verbum

арыба́л

(гр. aryballos)

старажытнагрэчаскі туалетны сасуд для араматычных алеяў.

арыбаты́ды

(н.-лац. oribatei)

група сямействаў кляшчоў, якія жывуць у глебе, лясным подсціле, імху; панцырныя кляшчы.

ары́бі

(н.-лац. ourebi)

млекакормячае сям. пустарогіх, якое водзіцца ва Усх. і Паўд. Афрыцы на адкрытых месцах або ў хмызняках.

арыгіна́л

(лац. originalis = першапачатковы)

1) твор ці дакумент у сваёй сапраўднай, першапачатковай форме (у адрозненне ад перакладу або копіі);

2) рукапіс, з якога робіцца друкарскі набор;

3) перан. дзівак, чалавек своеасаблівых паводзін.

арыгіна́льны

(лац. originalis = першапачатковы)

1) які з’яўляецца арыгіналам. сапраўдны, першапачатковы;

2) створаны самастойна, не запазычаны, не перакладны;

3) непадобны на іншых, самабытны, своеасаблівы.

арыгіна́л-маке́т

(ад арыгінал + макет)

надрукаваны арыгінал рукапісу для выдання, з дакладным размеркаваннем усіх элементаў, тэксту будучай кнігі.

арыгіна́тар

(ад лац. origo, -ginis = паходжанне, пачатак)

асоба, якая працуе над вывядзеннем новых гатункаў раслін.

ары́днасць

(ад арыдны)

сукупнасць умоў існавання, якая выяўляецца ў недахопе вільгаці ў паветры і глебе.

ары́дны

(лац. aridus = сухі)

які мае адносіны да раёнаў зямнога шара, што характарызуюцца арыднасцю (звычайна пустыні і паўпустыні, а таксама некаторыя стэпы).

арыдыза́цыя

(ад лац. aridus = сухі)

працэс эвалюцыі ландшафту ў бок павелічэння сухасці клімату (перавышэння патэнцыяльнага выпарэння над колькасцю ападкаў).