Verbum

армабето́н

[ад арма(тура) + бетон]

узмоцненыя арматурай канструкцыі з бетону.

арма́да

(ісп. armada = флот)

вялікае злучэнне ваенных караблёў або самалётаў, якія дзейнічаюць узгоднена;

Вялікая а. — буйны ваенны флот іспанскага караля Філіпа II, накіраваны ў 1588 г. для заваявання Англіі і знішчаны англійскім флотам і штормам.

армадзі́л

(ісп. armadillo = браняносец)

жывёла атрада непаўназубых, цела якой пакрыта панцырам з рагавых шчыткоў; пашырана ў Амерыцы; браняносец.

армапластабето́н

(ад лац. armo = напаўняю + гр. plastos = вылеплены + бетон)

бетон, у якім вяжучымі рэчывамі з’яўляюцца некаторыя сінтэтычныя смолы.

арма́тар

(лац. armator = узброены)

тое, што і капер 1.

армато́лы

(ад іт. armato = узброены чалавек)

атрады ўнутранай аховы на службе ў турэцкага ўрада ў час знаходжання Грэцыіпад асманскім панаваннем (17—19 ст.), а ў 1821—1829 гг. — удзельнікі нацыянальна-вызваленчай рэвалюцыі.

армату́ра

(лац. armatura = узбраенне)

1) сукупнасць прыбораў і прыстасаванняў для якога-н. апарата, машыны;

2) металічная аснова, каркас жалезабетоннага збудавання.

арме́рыя

(н.-лац. armeria)

травяністая расліна сям. свінчаткавых з ружовымі або белымі кветкамі, пашыраная ў халодных і ўмераных зонах; жудрэц.

армі́ла

(лац. armilla = бранзалет, пярсцёнак)

старажытны астранамічны інструмент для вызначэння каардынат нябесных свяціл.

арміля́рны

(ад лац. armilla = бранзалет, пярсцёнак)

астр. кольцападобны;

а-ая сфера — тое, што і арміла.