Verbum

арсе́йль

(фр. orseille = лакмусавы лішайнік)

фіялетава-чырвоны фарбавальнік для тканін, здабыты ў выніку спецыяльнай апрацоўкі лішайніку.

арсе́н

(гр. arsen = моцны)

хімічны элемент крышталічнай будовы, шэрага або металічнага колеру, атрутны, мыш’як.

арсена́л

(фр. arsenal, ад ар. dārsinā’a = майстэрня зброі)

1) установа, дзе захоўваецца зброя і ваенная амуніцыя (да канца 19 ст. займалася і вырабам зброі);

2) перан. вялікі запас якіх-н. сродкаў, магчымасцей (напр. а. ведаў).

арсенапіры́т

(ад арсен + пірыт)

мінерал класа персульфідаў серабрыста-белага або шэрасталёвага колеру з металічным бляскам.

арсена́ты

(ад лац. arsenicum = мыш’як)

солі мыш’яковай кіслаты.

арсені́ды

(ад лац. arsenicum = мыш’як)

злучэнні мыш’яку 3 металамі; выкарыстоўваюцца ў паўправадніковай тэхніцы.

арсені́ты

(ад лац. arsenicum = мыш’як)

солі мыш’яковістых кіслот.

арсі́н

(ад арсен)

злучэнне мыш’яку з вадародам, бясколерны атрутны газ з пахам часнаку.

а́рсіс

(гр. arsis = пад’ём)

літ. моцная частка стапы (параўн. тэзіс 3).