Verbum

ала-

(гр. allos = іншы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «іншы».

алага́мія

(ад ала- + -гамія)

апыленне кветкі адной расліны пылком кветкі іншай расліны.

алагене́з

(ад ала- + -генез)

кірунак эвалюцыі групы арганізмаў, пры якой у блізкіх відаў адбываецца змена адных прыватных прыстасаванняў другімі, а агульны ўзровень арганізацыі застаецца ранейшым.

алагі́зм

(ад а- + -лагізм)

1) што-н. нелагічнае, несумяшчальнае з лагічным мысленнем; бяссэнсіца;

2) філасофскі погляд, які адмаўляе логіку як сродак навуковага пазнання;

3) стылістычны прыём; наўмыснае парушэнне ў мове лагічных сувязей з мэтай надання камізму, іроніі і інш.

алагі́чны

(ад а- + лагічны)

нелагічны, несумяшчальны з лагічным мысленнем.

алаза́ўр

(ад ала- + -заур)

вымерлы паўзун, які жыў у мезазоі.

алаку́рт

(н.-лац. alacurt)

насякомае атрада блох, пашыранае ў Сярэд. і Цэнтр. Азіі; паразіт дамашніх і дзікіх капытных.

алаку́цыя

(лац. allocutio)

урачыстая прамова; пачатковая фраза прамовы.

алалі́я

(ад гр. alalos = нямы)

адсутнасць або абмежаванне мовы ў дзяцей у выніку недаразвіцця або паражэння моўных участкаў кары вялікіх паўшар’яў галаўнога мозгу.

аламарфо́з

(ад ала- + -марфоз)

тое, што і ідыяадаптацыя.