Verbum

арбале́т

(фр. arbalète)

сярэдневяковы ўдасканалены лук з прыкладам, самастрэл.

арбалі́т

(ад лац. arbor = дрэва + -літ)

разнавіднасць лёгкага бетону, што ўяўляе сабой сумесь цэменту, драўняных адходаў і вады.

арбарыцы́ды

(ад лац. arbor = дрэва + -цыд)

рэчывы, якія выкарыстоўваюць для барацьбы з драўняна-хмызняковай расліннасцю.

арбарэ́тум

(лац. arboretum = гай)

тое, што і дэндрарый.

арбі́та

(лац. orbita = каляіна, дарога)

1) шлях, па якім нябеснае цела ці касмічны апарат рухаецца ў прасторы адносна другога нябеснага цела;

2) перан. сфера дзеяння, пашырэння чаго-н. (напр. а. уплыву);

3) вачніца.

арбіта́льны

(ад арбіта)

які знаходзіцца на арбіце, рухаецца па арбіце.

арбі́тр

(лац. arbiter)

1) пасрэднік пры разборы спрэчак, трацейскі суддзя;

2) суддзя ў некаторых спартыўных спаборніцтвах.

арбітра́ж

(фр. arbitrage)

1) вырашэнне спрэчных пытанняў арбітрамі; трацейскі суд;

2) орган па вырашэнню гаспадарчых спрэчак;

3) камерцыйная дзейнасць, звязаная з выкарыстаннем розніцы цэн аднолькавых біржавых аб’ектаў (каштоўных папер, тавараў) на розных рынках, каб атрымаць прыбытак;

а. валютны — здзелка, якая дазваляе атрымаць прыбытак з розніцы ў курсах валюты на розных валютных рынках;

а. працэнтны — здзелка, якая дазваляе атрымаць прыбытак з розніцы ў працэнтных стаўках па розных валютах;

а. таварны — здзелка, якая дазваляе атрымаць прыбытак з розніцы ў цэнах на адзін і той жа тавар на розных рынках;

а. фондавы — здзелка, якая дазваляе атрымаць прыбытак з розніцы паміж курсамі адной і той жа каштоўнай паперы на розных рынках фіктыўнага капіталу.

арбітражо́р

(фр. arbitrageur)

крэдытна-фінансавая ўстанова, буйныя карпарацыі і фірмы, якія ажыццяўляюць здзелкі на таварных, фондавых, валютных і грашовых рынках.

арбітра́льны

(лац. arbitralis = адвольны)

філас. які вырашаецца паводле чалавечай волі, самавольны.