Verbum

індыкаты́ў

[лац. (modus) indicativus = абвесны (лад)]

лінгв. абвесны лад дзеяслова.

індыка́цыя

(лац. indicatio)

рэгістрацыя якой-н. інфармацыі на шкале індыкатарнага прыбора, светлавым табло і інш.

інды́кт

(лац. indictum = аб’яўленае)

адзінка старога царкоўнага летазлічэння, роўная 15 гадам; была ўведзена ў 312 г. візантыйскім імператарам Канстанцінам I.

індыктыён

(ад лац. indictio = абвяшчэнне)

прамежак часу ў 15 гадоў, пасля якога праводзіўся перапіс маёмасці для вызначэння памераў падаткаў у Рымскай імперыі.

індыферэ́нтны

(лац. indifferens, -ntis)

1) абыякавы, раўнадушны да каго-н., чаго-н. (напр. і. стан, і-ыя адносіны);

2) які не дзейнічае, не рэагуе на знешнія ўмовы (напр. і-ае рэчыва).

індыферэнты́зм

(ад лац. indifferens, -ntis = абыякавы)

абыякавасць, раўнадушнасць.

індыхені́зм

(ісп. indigenismo)

плынь у літаратуры і мастацтве краін Лац. Амерыкі, звязаная з распрацоўкамі тэматыкі, што характарызуе жыццё індзейскага насельніцтва.

і́ндэкс

(лац. index)

1) спіс, пералік чаго-н. (напр. і. тавараў);

2) лічбавы паказчык, які выражае змены якой-н. эканамічнай з’явы (напр. і. цэн);

3) лічбавы або літарны паказчык, які змяшчаецца звычайна ўнізе літары, што ўваходзіць у матэматычны выраз;

4) умоўнае абазначэнне з лічбаў або літар, якое надаецца паштовым аддзяленням, бібліятэчным кніжным раздзелам і інш.

індэкса́цыя

(ад індэкс)

1) абазначэнне ва ўказальніку, рэестры, спісе імён, назваў, адрасоў і г.д.;

2) сістэма літарных або лічбавых абазначэнняў — бібліятэчна-бібліяграфічная, паштовая і г.д.;

3) характарыстыка якога-н. дасягнутага ўзроўню, якая вызначаецца шляхам разліку велічынь, што супастаўляецца (напр. і. рэальных даходаў);

4) пераразлік велічыні грашовага змяшчэння ўкладаў, каштоўных папер у залежнасці ад узроўню інфляцыі;

5) мат. выкарыстанне лічбавага або літарнага ўказальніка, які стаіць часцей за ўсё ўнізе літары, што ўваходзіць у матэматычнае выражэнне;

6) метэар. сістэма лікавай характарыстыкі якога-н. прыроднага працэсу або стану.

індэмнітэ́т

(ням. Indemnität, ад лац. indemnitas, -atis = пакрыццё страт)

1) пакрыццё страт, кампенсацыя (звычайна ў міжнародным праве);

2) звальненне дэпутатаў ад адказнасці за парламенцкую дзейнасць (выступленні, галасаванне і інш.).