Verbum

іхнало́гія

(ад гр. ichnos = след + -логія)

раздзел палеанталогіі, які вывучае сляды вымерлых жывёл.

іхнеўмо́н

(гр. ichneumon)

1) від мангуста, які водзіцца ў Паўн. Афрыцы і Паўд.-Зах. Еўропе;

2) перапончатакрылае насякомае сям. наезнікаў, якое выкарыстоўваецца для барацьбы са шкоднікамі культурных раслін.

іхтыёз

(н.-лац. ichthyosis , ад гр. ichthys = рыба)

скурная хвароба, звычайна спадчынная, пры якой скура пакрыта цвёрдымі шурпатымі лускавінкамі.

іхтыёл

(ад гр. ichthys = рыба + -ол)

густая чырвона-бурая лекавая вадкасць — прадукт перапрацоўкі сланцаў, багатых рэшткамі выкапнёвых рыб.

іхтыёлаг

(ад гр. ichthys, -thyos = рыба + -лаг)

спецыяліст у галіне іхтыялогіі.

іхтыо́рніс

(ад гр. ichthys = рыба + ornis = птушка)

вымерлая зубастая птушка, якая жыла ў мезазоі, добра лятала, плавала.

іхтыя-

(гр. ichthys, -thyos = рыба)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «рыба», «рыбін».

іхтыядарулі́ты

(ад іхтыя- + гр. dory = кап’ё + -літ)

касцявыя шыпы, якія падтрымліваюць плаўнікі або шыпы на галаве ў некаторых рыб (напр. акулавых).

іхтыяза́ўр

(ад іхтыя- + -заур)

вымерлы марскі паўзун з рыбападобным целам даўжынёй да 12 м, які жыў у мезазоі.

іхтыяло́гія

(ад іхтыя- + -логія)

раздзел заалогіі, у якім вывучаюцца рыбы.