Verbum

іегаві́ст

(ад ст.-яўр. Jahwe = імя бога ў юдаізме)

член хрысціянскай секты, заснаванай у 1872 г. ў ЗША; прызнаюць адзіным богам Іегову, адвяргаюць асноўныя хрысціянскія догматы.

іе́на

(яп. iena)

грашовая адзінка Японіі, роўная 100 сенам.

іерадыя́кан

(гр. hierodiakonos)

манах у сане дыякана.

іерамана́х

(гр. hieromonachos)

манах у сане свяшчэнніка.

іера́рх

(гр. hierarches)

царкоўна-афіцыйная назва епіскапа.

іерархі́чны

(гр. hierarchikos)

які мае адносіны да іерархіі, згодны з іерархіяй (напр. і-ая лесвіца).

іера́рхія

(гр. hierarchia)

паслядоўнае размяшчэнне пасад, званняў, з’яў ад ніжэйшых да вышэйшых у парадку іх падпарадкаванасці (службовая і-ія).

іераты́зм

(ад гр. hieratikos = абрадавы, свяшчэнны)

урачыстая застыласць і абстрактнасць адлюстравання постацей, характэрная галоўным чынам для мастацтва старажытнага свету і сярэдневякоўя.

іераты́чны

(гр. hieratikos)

свяшчэнны, жрэцкі;

і-ае пісьмо — скорапіс, які стварылі егіпцяне на аснове іерогліфаў для напісання рэлігійных тэкстаў.

іеро́гліфы

(гр. hieroglyphoi = свяшчэнныя знакі)

1) фігурныя знакі ў ідэаграфічным пісьме (гл. ідэаграфія), якія абазначаюць цэлыя паняцці, словы або склады (напр. старажытнаегіпецкія іерогліфы, кітайскія іерогліфы);

2) перан. неразборлівы почырк.