Verbum

ігапо́

(парт. igapo)

ландшафт нізкіх поймаў уздоўж вялікіх рэк у басейне Амазонкі.

і́глу

(англ. igloo, ад эскім. igdlu)

купалападобная хаціна з лёду ў канадскіх эскімосаў.

ігнарава́ць

(польск. ignorowac, ад лац. ignorare = не ведаць, не прызнаваць)

свядома не звяртаць увагі на каго-н., што-н., пагардліва ставіцца да каго-н., чаго-н. (напр. і. факты).

ігнара́нцыя

(лац. ignorantia = няведанне)

недасведчанасць.

ігнімбры́т

(ад лац. ignis = агонь + imber = лівень)

вулканічная горная парода са сплаўленых абломкаў лавы і попелу з лінзападобнымі ўключэннямі вулканічнага цёмнага шкла.

ігніпункту́ра

(ад лац. ignis = агонь + punctura = укол)

1) спосаб лячэння бародавак, мазалёў і некаторых пухлін прыпяканнем распаленым металам;

2) метад кітайскай народнай медыцыны; прыпяканне скуры ў пэўных пунктах тлеючымі палачкамі з сухога палыну.

ігнітро́н

(ад лац. ignis = агонь + -трон)

аднаанодны ртутны вентыль 3, у якім перыядычнае прапусканне току адбываецца пры дапамозе спецыяльнага электрода; выкарыстоўваецца як выпрамнік пераменнага току.

і́грэк

(фр. у grec = грэчаскае «і»)

1) назва перадапошняй літары (у) лацінскага алфавіта;

2) мат. невядомая велічыня, якая абазначаецца пры вылічэннях гэтай літарай (побач з літарамі х, z).

ігуа́на

(ісп. iguana, з індз.)

буйная яшчарка, якая жыве пераважна на дрэвах у трапічнай частцы Паўд. Амерыкі.

ігуанадо́нт

(ад ігуана + -адонт)

буйны раслінаедны дыназаўр падатрада арнітаподаў, які жыў у мелавы перыяд (гл. мезазой).