Verbum

іхтыёз

(н.-лац. ichthyosis , ад гр. ichthys = рыба)

скурная хвароба, звычайна спадчынная, пры якой скура пакрыта цвёрдымі шурпатымі лускавінкамі.

іхтыёл

(ад гр. ichthys = рыба + -ол)

густая чырвона-бурая лекавая вадкасць — прадукт перапрацоўкі сланцаў, багатых рэшткамі выкапнёвых рыб.

іхтыёлаг

(ад гр. ichthys, -thyos = рыба + -лаг)

спецыяліст у галіне іхтыялогіі.

іхтыо́рніс

(ад гр. ichthys = рыба + ornis = птушка)

вымерлая зубастая птушка, якая жыла ў мезазоі, добра лятала, плавала.

іхтыя-

(гр. ichthys, -thyos = рыба)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам «рыба», «рыбін».

іхтыядарулі́ты

(ад іхтыя- + гр. dory = кап’ё + -літ)

касцявыя шыпы, якія падтрымліваюць плаўнікі або шыпы на галаве ў некаторых рыб (напр. акулавых).

іхтыяза́ўр

(ад іхтыя- + -заур)

вымерлы марскі паўзун з рыбападобным целам даўжынёй да 12 м, які жыў у мезазоі.

іхтыяло́гія

(ад іхтыя- + -логія)

раздзел заалогіі, у якім вывучаюцца рыбы.

іхтыястэ́га

(ад іхтыя- + гр. stege = страха)

вымерлае земнаводнае падкласа лабірынтадонтаў, якое захоўвала яшчэ прыметы рыб; жыло ў сярэдзіне палеазою — пачатку мезазою.

іхтыятаксіко́з

(ад іхтыя- + таксікоз)

прадуктовае атручванне ў выніку ўжывання ядавітых рыб або недабраякасных рыбных прадуктаў.