Verbum

арха́нгел

(гр. archangelos)

анёл вышэйшага рангу ў хрысціянскай рэлігіі.

арха́нтрапы

(ад гр. archaios = старажытны + -антрап)

самыя старажытныя выкапнёвыя людзі (пітэкантрапы, сінантрапы і інш.), блізкія па ўзроўню эвалюцыйнага развіцця.

арха́р

(цюрк. archar)

дзікі горны баран з вялікімі рагамі, які водзіцца ў гарах Цэнтр. Азіі.

археа-

(гр. archaios = даўні)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «старажытны».

археагра́фія

(ад археа- + -графія)

навука, якая займаецца распрацоўкай пытанняў, звязаных з выданнем помнікаў пісьменнасці.

археазо́йскі

(ад археа- + гр. zoe = жыццё);

а-ая эра — тое, што і архей.

археало́гія

(ад археа- + -логія)

навука, якая вывучае быт і культуру даўніх часоў па знойдзеных пры раскопках рэчавых помніках.

археаме́рыкс

(ад археа- + гр. meryks = алень)

старажытнае жвачнае ростам з ягня, якое жыло ў эацэнавую эпоху.

археаптэ́рыкс

(н.-лац. archaeopteryx, ад гр. archaios = даўні + pteryks = крыло)

самая старажытная птушка, знойдзеная ў сланцах юрскага перыяду.

археаптэ́рыс

(ад археа- + гр. pteris = папараць)

вымерлая буйная папарацепадобная расліна, якая існавала ў дэвоне — карбоне.