Verbum

аргані́зм

(фр. oiganisme, ад с.лац. organismus)

1) усякая жывая істота або расліна;

2) сукупнасць фізічных і духоўных уласцівасцей чалавека;

3) перан. тое, што ўяўляе сабой складанае арганізаванае адзінства.

арга́нік

(гр. organikos = арганічны)

спецыяліст у галіне арганічнай хіміі.

арга́ніка

(гр. organikos = арганічны)

1) арганічная хімія;

2) арганічныя ўгнаенні.

аргані́ст

(с.-лац. organista)

музыкант, які іграе на аргане.

аргані́струм

(н.-лац. organistrum)

музычны інструмент, тып даўняй колавай ліры.

арганіцы́зм

(ад арганічны)

вучэнне, якое растлумачвае прыродныя і сацыяльныя з’явы (працэсы) па аналогіі з біялагічнай будовай арганізма; атрымала развіццё ў агульнай тэорыі сістэм, у кібернетыцы, тэорыі інфармацыі і інш.

аргані́чны

(гр. organikos)

1) які належыць да жывёльнага або расліннага свету;

2) які ўтварыўся ў выніку разлажэння жывёльных і раслінных арганізмаў (напр. а-ыя рэчывы);

3) які займаецца вывучэннем прадуктаў разлажэння жывых арганізмаў (напр. а-ая хімія);

4) абумоўлены самой сутнасцю чаго-н., непарыўна звязаны з чым-н.;

5) перан. унутрана ўласцівы каму-н. (напр. а-ая патрэбнасць).

аргано́іды

(ад орган + -oià)

састаўныя часткі цытаплазмы жывёльнай або расліннай клеткі (напр. мітахондрыі, пластыды), якія выконваюць пэўныя функцыі ў яе жыццядзейнасці.

аргано́ла

(ад орган)

электрамузычны інструмент, гучанне якога блізкае да гучання аргана.

аргано́н

(гр. organon = прылада, інструмент)

агульная назва твораў Арыстоцеля па логіцы.