Verbum

артагнаты́зм

(ад арта- + гр. gnathos = сківіца)

тып профілю твару, калі сківіцы не выступаюць уперад у адносінах да агульнай плоскасці аблічча.

артагна́тыя

(ад арта- + гр. gnathos = сківіца)

адзін з відаў нармальнага прыкусу, пры якім верхнія пярэднія зубы перакрываюць ніжнія прыкладна на 1/з вышыні іх каронак.

артагне́йс

(ад арта- + гнейс)

горная парода парфіравай структуры з фенакрышталямі палявых шпатаў, кварцу, біятыту і інш.

артадакса́льны

(ад гр. orthodoksos = прававерны)

які няўхільна прытрымліваецца прынцыпаў якога-н. вучэння, светапогляду; паслядоўны (напр. а. погляд).

артаданты́я

(ад арта- + гр. odus, odontos = зуб)

раздзел стаматалогіі, які вывучае дэфармацыю зубных радоў і прафілактыку яе лячэння.

артадо́кс

(гр. orthodoksos = прававерны)

той, хто прытрымліваецца артадаксальных поглядаў.

артадо́ксія

(гр. orthodoksia)

нязменная прыхільнасць да якога-н. вучэння, цвёрдая паслядоўнасць у поглядах.

артадро́мія

(ад арта- + гр. dromos = бег, шлях)

самая кароткая лінія паміж двума пунктамі на паверхні шара.

артадыкра́нум

(н.-лац. orthodicranum)

лістасцябловы мох сям. дыкрынавых, які расце на гніючай драўніне, часам на глебе і камянях.

артака́рпус

(н.-лац. artocarpus)

дрэва сям. тутавых з буйнымі ядомымі суплоддзямі, пашыранае ў тропіках Азіі, Палінезіі; хлебнае дрэва.