Verbum

арэнатакі́я

(ад гр. arren = мужчынскі + tokos = патомства)

разнавіднасць партэнагенезу, калі ў патомстве з’яўляюцца толькі самцы.

арэ́нга

(н.-лац. arenga, ад малайск. arenga)

пальма з кронай перыстага лісця, пашыраная ў тропіках Азіі і Аўстраліі; дае сок, што змяшчае многа цукру.

арэ́нда

(польск. arenda, ад слац. arenda)

1) наём маёмасці (зямлі, памяшкання і інш.) за пэўную плату на пэўны тэрмін;

2) плата за карыстанне такой маёмасцю.

арэо́л

(фр. auréole, ад лац. aureolus — пазалочаны)

1) светлы круг, ззянне вакол сонца, зорак і іншых яркіх прадметаў, 2) німб вакол галавы чалавека як сімвал святасці ў рэлігійным мастацтве;

3) зона паблізу радовішчаў, дзе назіраецца павышаная колькасць рудаўтваральных элементаў або іх спадарожнікаў;

4) перан. атмасфера славы, павагі, якая акружае каго-н.

арэо́ла

(лац. areola = невялікі пляц)

невялікі афарбаваны кружок вакол груднога саска, язвы і інш.

арэо́метр

(ад гр. araios = рэдкі + -метр)

прыбор для вызначэння шчыльнасці вадкасці.

арэфле́ксія арэфлексі́я

(ад а- + рэфлексія)

адсутнасць рэфлексаў.

арэці́р

(фр. arrêter = спыняць)

прыстасаванне ў дакладным вымяральным прыборы для зберажэння яго ад пашкоджанняў у той час-, калі прыборам не карыстаюцца.