Verbum

арганалепты́чны

(ад орган + гр. leptikos = схільны браць або прымаць)

які выяўляецца пры дапамозе органаў пачуццяў, напр. смак, пах аб’ектаў знешняга асяроддзя (вады, паветра, ежы і інш.).

арганало́гія

(ад арган + -логія)

навуковая дысцыпліна, якая вывучае музычныя інструменты — іх канструкцыю, форму, матэрыял, спосабы вырабу, акустычна-тэмбравыя якасці, выканальніцкія магчымасці і інш.

арганапла́стыка

(ад орган + пластыка)

пластычная аперацыя па ўтварэнню страчаных органаў (напр. носа, сустава).

арганатэрапі́я

(ад орган + тэрапія)

лячэнне прэпаратамі, прыгатаванымі з органаў і тканак жывёл.

аргана́ўты

(гр. Argonautai, ад Argo = назва карабля + nautes = мараплавец)

1) міф. група старажытнагрэчаскіх герояў, якія плавалі ў Калхіду па залатое руно;

2) перан. адважныя мараплаўцы, шукальнікі прыгод на моры.

аргандзі́

(фр. organdi)

вельмі тонкая шорсткая празрыстая матавая шаўковая тканіна з дробнаўзорыстым перапляценнем.

аргане́лы

(лац. organella, ад гр. organon = прылада, інструмент)

часткі цела аднаклетачнага арганізма, якія выконваюць пэўныя функцыі ў яго жыццядзейнасці.

арганізава́ць

(фр. organiser)

1) заснаваць што-н. такое, што мае грамадскі характар (напр. а. гурток);

2) падрыхтаваць, наладзіць (напр. а. сустрэчу);

3) аб’яднаць, згуртаваць для якой-н. мэты (напр. а. атрад);

4) упарадкаваць што-н. (напр. а. свой рабочы час).

арганіза́тар

(фр. organisateur)

1) той, хто арганізуе што-н., з’яўляецца ініцыятарам чаго-н.;

2) той, хто мае здольнасці да арганізацыйнай работы.

арганіза́цыя

(фр. organisation, ад с.-лац. organisatio)

1) грамадскае аб’яднанне або дзяржаўная ўстанова (напр. прафсаюзная а., рамонтная а.);

2) будова, склад чаго-н. (напр. унутраная а. завода);

3) арганізаванасць;

4) заснаванне, наладжванне чаго-н.