Verbum

арко́зы

(фр. arcose)

буйназярністыя пясчанікі, якія ўтварыліся ў выніку цэментацыі прадуктаў руйнавання гранітаў, гнейсаў — зерняў кварцу, палявога шпату, слюды.

арксе́канс

(ад лац. arcus = дуга + секанс)

мат. вугал, секанс якога прыраўноўваецца да дадзенага ліку.

арксі́нус

(ад лац. arcus = дуга + сінус)

мат. вугал, сінус якога прыраўноўваецца да дадзенага ліку.

арктаге́я

(н.-лац. arctogea, ад гр. arktos = поўнач + ge = зямля)

адзін з асноўных зоагеаграфічных абшараў, які ахоплівае Галарктычную, Індамалайскую і Эфіопскую зоагеаграфічныя вобласці, што характарызуюцца агульнасцю паходжання жывёльнага свету.

аркта́нгенс

(ад лац. arcus = дуга + тангенс)

мат. вугал, тангенс якога прыраўноўваецца да дадзенага ліку.

аркто́за

(н.-лац. arctosa)

павук сям. ліказідаў, які жыве па берагах вадаёмаў.

аркто́ціс

(н.-лац. arctotis)

травяністая расліна сям. складанакветных з апушаным лісцем і серабрыста-белымі кветкамі, пашыраная ў Паўд. Афрыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

А́рктыка

(гр. arktikos = паўночны)

паўночная палярная вобласць зямнога шара.

аркты́чны

(гр. arktikos)

які мае дачыненне да Арктыкі (напр. а. клімат, а. пояс).

а́ркуш

(польск. arkusz, ад лац. arcus = дуга)

1) стандартны ліст паперы, кардону, фанеры, бляхі;

2) адзінка вымярэння аб’ёму кнігі, роўная шаснаццаці старонкам друкаванага тэксту.