Verbum

ардо́вік

(лац. ordovices = назва кельцкага племені, што жыло ў Уэльсе ў часы Рымскай імперыі)

другі перыяд палеазойскай эры ў геалагічнай гісторыі Зямлі.

ардо́метр

(ад лац. ardor = жар + -метр)

прыбор для вымярэння высокіх тэмператур.

ардына́льны

(лац. ordinalis = парадкавы)

размешчаны ў пэўным парадку, напр. а. лік у адрозненне ад кардынальнага ліку.

ардына́р

(лац. ordinarius = звычайны)

сярэдні за многа гадоў узровень вады ў рэках, затоках і асобных пунктах марскога ўзбярэжжа.

ардына́рац

(рус. ординарец, ад ням. Ordonnanz)

ваеннаслужачы пры камандзіры або пры штабе для выканання розных даручэнняў.

ардына́рны

(лац. ordinarius = звычайны)

1) які нічым не вызначаецца, звычайны, нават пасрэдны (а. чалавек);

2) уст. штатны;

а. прафесар — прафесар, які кіраваў кафедрай (параўн. экстраардынарны 2).

ардына́рыя

(польск. ordynaria, ад лац. ordinarius = звычайны)

уст. частка заработку службовых асоб у маёнтку, якая выплачвалася натурай (напр. збожжам).

ардына́т

(польск. ordynat, ад с.-лац. ordinatus = законны нашчадак)

уладальнік родавага маёнтка (ардынацыі) у Рэчы Паспалітай (напр. Радзівіл — нясвіжскі а.).

ардына́та

(лац. ordinatus = упарадкаваны)

мат. назва аднаго з двух лікаў, якія вызначаюць становішча пункта на плоскасці адносна прамавугольнай сістэмы каардынат.

ардына́тар

(лац. ordinator = распарадчык)

1) урач лячэбнай установы, які лечыць пад кіраўніцтвам загадчыка аддзялення;

2) урач, які праходзіць курс павышэння кваліфікацыі ў ардынатуры.