Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

салетра, , ж.

Азотнакіслая соль калію, натрыю, амонію, ужываецца ў вытворчасці выбуховых рэчываў, аграноміі.

|| прым. салетравы, .

салёнасць, , ж.

Насычанасць соллю.

  • Ступень салёнасці мораў бывае розная.

салёны, .

  1. Насычаны соллю, які ўтрымлівае ў сабе соль.

    • Салёнае мора.
  2. Пасолены з перавышэннем нормы.

    • С. блін.
    • Салёныя пельмені.
  3. Прыгатаваны ў растворы солі ў запас.

    • Салёныя грыбы.
  4. перан. Дасціпны да рэзкасці, непрыстойнасці (разм.).

    • Салёны анекдот.
    • С. жарт.

салідарнасць, , ж.

Актыўнае спачуванне якім-н. дзеяннем, адзінства поглядаў, інтарэсаў, думак.

  • Сяброўская с.

салідарны, .

  1. Які выражае сваю салідарнасць з кім-, чым-н., аднадушны.

  2. У юрыспрудэнцыі — той, хто нясе сумесную з кім-н. адказнасць.

    • Салідарныя адказчыкі.

салідарызавацца, ; зак. і незак.

Выказаць (выказваць) сваю салідарнасць з кім-, чым-н.

  • С. з думкай дакладчыка.

|| наз. салідарызацыя, .

салідны, .

  1. Трывалы, надзейны, добра зроблены.

    • Салідная пабудова.
    • Салідная адукацыя.
  2. Грунтоўны, важны, прадстаўнічы.

    • Салідная фігура.
    • Салідная ўстанова.
  3. Пра ўзрост: не вельмі малады, сталы.

    • Жанчына саліднага ўзросту.
  4. Значны па велічыні, памеру, сіле і пад.

    • Салідныя грошы.
  5. Мажны, поўны (пра чалавека).

    • Саліднай камплекцыі.

|| наз. саліднасць, .

салільны, .

Які служыць, прызначаны для салення, засолу.

  • С. басейн.

саліпсізм, , м.

У філасофіі: крайні суб’ектыўны ідэалізм, які прызнае адзінай рэальнасцю толькі індывідуальную свядомасць, уласнае «я» і адмаўляе існаванне навакольнага свету.

|| прым. саліпсічны, .

саліраваць, ; незак.

Выконваць сола (у 3 знач.).

|| наз. саліраванне, .