Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

сакрэт2, , м. (спец.).

Рэчыва, якое выпрацоўваецца клеткамі розных залоз, неабходнае для жыццёвых функцый арганізма.

  • С. шчытападобнай залозы.

|| прым. сакраторны, .

сакрэтнік, , м.

Род пісьмовага стала з адкідной дошкай і шуфлядамі для папер.

сакрэтнічаць, ; незак. (разм.).

  1. Трымаць што-н. у сакрэце​1 (у 1 знач.).

    • Мне няма чаго с., я ўсё раскажу.
  2. Гаварыць шэптам у прысутнасці каго-н.

    • Аб чым вы там сакрэтнічаеце?

сакрэцыя, , ж. (спец.).

Выдзяленне сакрэту​2 клеткамі залозы.

  • Залозы ўнутранай сакрэцыі.

|| прым. сакраторны, .

  • Сакраторная дзейнасць.

саксаул, , м.

  1. Невысокае сярэднеазіяцкае дрэва або хмызняк з лісцем, падобным на бугаркі.

  2. Драўніна гэтага дрэва.

|| прым. саксаулавы, і саксаульны, .

саксафаніст, , м.

Музыкант, які іграе на саксафоне.

саксафон, , м.

Медны духавы музычны інструмент, па тэмбру блізкі да кларнета.

|| прым. саксафонны, .