Verbum

артры́т, ✂, м.

Запаленне сустава, суставаў інфекцыйнага паходжання.

• Рэўматычны а.
• Інфекцыйны а.

арты́кул, ✂, м.

1. Невялікі навуковы або публіцыстычны твор у часопісе, газеце, зборніку.

   • Крытычны а.
   • Перадавы а.

2. Самастойны раздзел, параграф у юрыдычным дакуменце, слоўніку і пад.

   • А. канстытуцыі.
   • Слоўнікавы а.

3. Раздзел фінансавага плана, каштарыс, які вызначае крыніцу даходаў або мэту расходаў (спец.).

   • Расходны а.

4. Тып вырабу, умоўнае абазначэнне тавараў (спец.).

   • А. тканіны.

|| прым. артыкульны, ✂.

артыкуля́цыя, ✂, ж.

У мовазнаўстве: работа маўленчых органаў, неабходная для вымаўлення пэўнага гука.

|| прым. артыкуляцыйны, ✂.

артылеры́ст, ✂, м.

Ваеннаслужачы ў артылерыі.

артыле́рыя, ✂, ж.

1. Агнястрэльнае ўзбраенне (гарматы, гаўбіцы, мінамёты і пад.).

   • Супрацьтанкавая а.
   • Цяжкая а.

2. Род войск з такім узбраеннем.

   • Служыць у артылерыі.

3. Навука, якая вывучае тэхніку агнястрэльнай зброі (гармат, гаўбіц і пад.) і яе прымяненне.

|| прым. артылерыйскі, ✂.

арты́ст, ✂, м.

1. Той, хто займаецца публічным выкананнем твораў мастацтва (акцёр, спявак, музыкант і пад.).

   • Эстрадны а.
   • Артысты цырка.
   • Оперны а.
   • Заслужаны а. рэспублікі.

2. Пра таго, хто валодае высокім майстэрствам у якой-н. галіне (разм.).

   • Гэта ж а. у сваёй справе.

|| ж. артыстка, ✂.

|| прым. артыстычны, ✂.

• Артыстычнае фае.

артысты́зм, ✂, м. (кніжн.).

Высокае майстэрства ў мастацтве, віртуознасць у рабоце.

артысты́чны, ✂.

1. гл. артыст.

2. Уласцівы артысту.

   • А. характар.
   • Артыстычныя схільнасці.

3. Вельмі ўмелы, майстэрскі.

   • Артыстычная работа.
   • Заданне выканана артыстычна (прысл.).

|| наз. артыстычнасць, ✂.

артышо́к, ✂, м.

Травяністая расліна з буйнымі фіялетавымі суквеццямі, ніжнія мясістыя часткі якіх ядомыя.

|| прым. артышокавы, ✂.

артэзія́нскі, ✂.

Заключаны ў глыбокіх ваданосных слаях пад натуральным ціскам; глыбінны.

• А. калодзеж.
• Артэзіянскія воды.