Verbum

арабе́ска, ✂, ж.

1. Складаны арнамент з геаметрычных фігур і стылізаваных кветак, лісця і пад. першапачаткова ў духу арабскага стылю (спец.).

2. мн. Збор невялікіх літаратурных ці музычных твораў (кніжн.).

|| прым. арабескавы, ✂.

арабі́на, ✂, ж.

Тое, што і рабіна.

• Палымнеюць арабіны.

|| памянш. арабінка, ✂.

|| прым. арабінавы, ✂.

арабі́ст, ✂, м.

Вучоны, спецыяліст у галіне арабістыкі.

|| ж. арабістка, ✂.

арабі́стыка, ✂, ж.

Сукупнасць навук аб мове, культуры і гісторыі арабаў.

ара́бы, ✂, м.

Народы семітычнай моўнай групы, якія насяляюць Пярэднюю Азію і Паўночную Афрыку.

|| ж. арабка, ✂.

|| прым. арабскі, ✂.

арагаве́ць, ✂; зак.

Зацвярдзець, пакрыцца рагавой луской.

• Скура арагавела.

|| наз. арагавенне, ✂.

арагра́фія, ✂, ж.

Раздзел фізічнай геаграфіі, які вывучае рэльеф зямной паверхні.

|| прым. араграфічны, ✂.

ара́кул, ✂, м.

1. У антычным свеце: жрэц-прадказальнік волі бажаства, які даваў адказы на розныя пытанні.

2. перан. Пра таго, чые меркаванні прызнаюцца бясспрэчнай ісцінай (іран.).

|| прым. аракульскі, ✂.

аракчэ́еўшчына, ✂, ж.

У пачатку 19 ст. ў Расіі: рэжым неабмежаванага паліцэйскага дэспатызму, самавольства ваеншчыны і насілля над народам (ад імя Аракчэеева, міністра-дэспата).

арангута́н, ✂ і арангута́нг, ✂, м.

Буйная чалавекападобная малпа.

|| прым. арангутанавы, ✂ і арангутангавы, ✂.