Verbum

у́льтра, нескл., м., звычайна мн.

Крайні рэакцыянер.

ультра... прыстаўка.

Утварае назоўнікі і прыметнікі са знач. звыш, больш за (якую-н. меру, мяжу), напр.: ультракансерватар (крайні рэакцыянер), ультрафіялетавыя прамяні, ультракароткія хвалі, ультрагук.

ультрагу́к, -у, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Гук, утвораны ваганнямі высокай частаты (больш за 20 кГц), не ўспрымальны вухам чалавека.

|| прым. ультрагукавы́, -а́я, -о́е.

ультракаро́ткі, -ая, -ае.

У выразе: ультракароткія хвалі — электрамагнітныя хвалі даўжынёй да 10 м.

ультрамары́н, -у, м.

Яркая сіняя фарба.

|| прым. ультрамары́навы, -ая, -ае.

ультрафіяле́тавы, -ая, -ае.

У выразе: ультрафіялетавыя прамяні — нябачныя вокам прамяні, якія ляжаць у спектры за фіялетавымі.

ультыма́тум, -у, м.

Рашучае патрабаванне з пагрозай прымянення мер уздзеяння ў выпадку адказу.

Паставіць каму-н. у.

ультыматы́ўны, -ая, -ае.

Які з’яўляецца ультыматумам; катэгарычны.

Ультыматыўнае патрабаванне.

|| наз. ультыматы́ўнасць, -і, ж.