Verbum

уло́вісты, -ая, -ае (спец.).

Які дае добры ўлоў.

Уловістае месца.

У. нераст.

|| наз. уло́вістасць, -і, ж.

уло́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м. (часцей з адмоўем і ў пытальна-клічных сказах).

Слабы, кволы чалавек.

Ты сам не ў. зрабіць гэта.

уло́мванне гл. уламаць.

уло́мвацца гл. уламацца.

уло́мліванне гл. уламаць.

уло́мліваць гл. уламаць.

уло́нне, -я, н.

Тое, што і лона.

Ва ўлонні мацеры.

На ўлонні прыроды (на адкрытым паветры).

уло́пацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

1. у што. Папасці ў непрыемнае становішча з-за промаху, памылкі.

У. ў бяду.

2. у каго. Закахацца.

У. ў дзяўчыну.

уло́ў, уло́ву, м.

Колькасць злоўленай рыбы, дзічыны, звера.

Атрымаць багаты ў. рыбы.

уло́ўліваць гл. улавіць.