вы́найсці, -найду, -найдзеш, -найдзе; -найшаў, -шла; -найдзі; -найдзены; зак., што.
Працуючы творча, стварыць што-н. новае, невядомае раней.
В. новую машыну.
В. прыстасаванне да механізма.
|| незак. вынахо́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.
|| наз. вынахо́дства, -а, н.
вы́насіць, -нашу, -насіш, -насіць; -нашаны; зак.
1. што. Перанесці за некалькі прыёмаў усё, поўнасцю.
В. сена з балота.
2. каго. Пра маці: пранасіць у сабе да родаў.
В. дзіця.
3. перан., што. Абдумаць да поўнай яснасці, закончанасці.
В. новы замысел.
4. што. Выцерці, працерці ў выніку доўгага нашэння.
Вынашаны касцюм.
|| незак. выно́шваць, -аю, -аеш, -ае (да 2—4 знач.).
вынасны́, -а́я, -о́е.
Звязаны з вынасам, знаходжаннем па-за чым-н., вынесены куды-н.
Вынасная графа.
Вынасное судна.
вынахо́длівы, -ая, -ае.
Знаходлівы, здольны ствараць, вынаходзіць.
В. чалавек.
В. розум.
|| наз. вынахо́длівасць, -і, ж.
вынахо́днік, -а, мн. -і, -аў, м.
Той, хто вынайшаў што-н.
Нарада вынаходнікаў і рацыяналізатараў.
|| ж. вынахо́дніца, -ы, -ніц.
|| прым. вынахо́дніцкі, -ая, -ае.
вынахо́дства, -а, мн. -ы, -аў, н.
1. гл. вынайсці.
2. Тое, што вынайдзена, створана вынаходнікам.
Атрымаць аўтарскае пасведчанне на в.
вы́несці, -несу, -несеш, -несе; -нес, -несла; -несі; -несены; зак.
1. каго-што. Несучы, выдаліць адкуль-н., аднесці за межы чаго-н.
В. мэблю з кватэры.
2. каго-што. Перамясціць куды-н., высунуць.
Плынь вынесла лодку на сярэдзіну ракі.
В. пытанне на сход (перан.). В. дробавы лік за дужкі.
3. перан., што. Атрымаць, набыць у выніку знаёмства з чым-н.
В. ўражанне.
4. перан., што. Прыняўшы рашэнне, аб’явіць (афіц.).
В. падзяку.
В. пастанову.
В. прысуд.
5. што. Вытрымаць, выцерпець.
Цяжка было в. гэта гора.
Не мог в. грубасці.
◊
Ледзь вынесці ногі (разм.) — з цяжкасцю пазбегнуць небяспекі, выратавацца.
|| незак. выно́сіць, -но́шу, -но́сіш, -но́сіць.
|| наз. вы́нас, -у, м. (да 1 і 2 знач.) і вынясе́нне, -я, н. (да 2 і 4 знач.).
вы́несціся, -несуся, -несешся, -несецца; вы́несся, -неслася; -несіся; зак.
Імкліва выехаць, выбегчы адкуль-н.
На ўзлесак вынесліся коннікі.
|| незак. выно́сіцца, -но́шуся, -но́сішся, -но́сіцца.
вы́нік, -у, мн. -і, -аў, м.
1. Канчатковы паказчык якіх-н. дзеянняў, намаганняў і пад.
Падвесці вынікі работы за дзень.
Вынікі конкурсу.
2. Паказчык майстэрства (звычайна спартыўнага).
В. плаўца.
В. забегу на сто метраў.
Лепшы в. дня.
3. Тое, што вынікае з чаго-н., з’яўляецца лагічным вывадам.
Поспехі з’яўляюцца вынікам напружанай штодзённай працы.
Пажар быў вынікам нядбайнага абыходжання з агнём.