вынахо́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вынайшаў што-н.

Нарада вынаходнікаў і рацыяналізатараў.

|| ж. вынахо́дніца, -ы, -ніц.

|| прым. вынахо́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)