Verbum

вы́жабраваць гл. жабраваць.

вы́жал, -жла, мн. -жлы, -жлаў, м.

Гончы сабака.

выжа́рына, -ы, мн. -ы, -рын і выжа́ра, -ы, мн. -ы, выжа́р, ж.

Выгаралы ўчастак балота, лесу.

выжа́рышча, -а, мн. -ы, -рышч і -аў, н.

Выпаленае месца ў лесе, на балоце.

вы́жаўціць гл. жаўціць.

вы́жаць¹, -жну, -жнеш, -жне; вы́жаў, -жала; вы́жні; -жаты; зак., што.

Правесці жніво на якой-н. прасторы.

В. гектар жыта.

|| незак. выжына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

вы́жаць², -жму, -жмеш, -жме; вы́жаў, -жала; вы́жмі; зак., што.

У спорце: паступова падняць штангу, гіру і пад. ад грудзей уверх да поўнага выпроствання рук.

В. гіру ў пяцьдзясят кілаграмаў.

|| незак. выжыма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вы́жым, -у, м.

вы́жла, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Гончая сука.

выжля́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто загадвае гончымі сабакамі на паляванні.

выжыва́ць¹ гл. выжыць¹.