Verbum

залы́паць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Пачаць лыпаць.

З. вачамі.

залы́сіна, -ы, мн. -ы, -сін, ж.

1. Участак галавы ад ілба над скронню, не пакрыты валасамі.

2. Месца на ствале дрэва, дзе садрана кара.

залы́сіць, -ы́шу, -ы́сіш, -ы́сіць; -ы́шаны; зак., што.

Счасаць кару ў якім-н. месцы на дрэве; зрабіць залысіну (у 2 знач.).

З. дрэва.

за́льны гл. зала.

залюбава́цца, -бу́юся, -бу́ешся, -бу́ецца; -бу́йся; зак., кім-чым.

Любуючыся, заглядзецца.

З. на заход сонца.

залюля́ць¹, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго (што).

Давесці да дрымоты, да сну, люляючы.

З. дзіця.

залюля́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; зак.

Пачаць люляць.

заляга́ць гл. залегчы.

заляжа́лы, -ая, -ае.

Які доўга ляжаў без выкарыстання, які сапсаваўся ад доўгага ляжання.

Заляжалае сукно.

заляжа́цца, -ляжу́ся, -ле́жышся, -ле́жыцца; -ляжы́ся; зак.

1. Праляжаць надта доўга.

З. ў пасцелі.

Такі тавар доўга не залежыцца.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Сапсавацца ад доўгага ляжання.

Каўбаса заляжалася.

|| незак. зале́жвацца, -аюся, -аешся, -аецца.