Verbum

зало́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, гвалтоўна кім-н. затрыманая для таго, каб прымусіць выканаць якія-н. абавязацельствы або патрабаванні тую дзяржаву, арганізацыю, да якой належыць гэта асоба.

|| ж. зало́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зало́жніцкі, -ая, -ае.

зало́за, -ы, мн. -ы, -ло́з, ж.

Орган, які выпрацоўвае і выдзяляе рэчывы, неабходныя для жыццядзейнасці арганізма.

Слінная з.

Малочныя залозы.

Залозы ўнутранай сакрэцыі.

|| памянш. зало́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

|| прым. зало́зісты, -ая, -ае (спец.).

З. эпітэлій.

зало́м¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Заломленае месца на чым-н. або круты выгіб, паварот чаго-н.

З. на суку.

З. акопа.

2. Зблытаны і заламаны чараўніком пук жытніх сцёблаў, які, па ўяўленні забабонных людзей, мог наклікаць бяду на гаспадара нівы.

Заламаць з.

зало́м², -а, мн. -ы, -аў, м.

Разнавіднасць буйнога і тлустага селядца.

зало́мліваць гл. заламаць.

зало́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ло́вак, ж.

Сястра мужа.

З. ў мяне вельмі добрая.

зало́чаны гл. залачоны.

залп, -у, мн. -ы, -аў, м.

Адначасовы выстрал з некалькіх гармат, вінтовак.

Гарматны з. па ворагу.

|| прым. за́лпавы, -ая, -ае (спец.).

за́лпам, прысл.

1. Адначасова з некалькіх гармат, вінтовак.

Выстраліць з.

2. перан. Адразу, без перадышкі (разм.).

Выпіць з.

Расказаць усё з.

залубяне́лы, -ая, -ае (разм.).

Зацвярдзелы, каляны.

Залубянелая вопратка.