Verbum

заві́снуць гл. віснуць.

завіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

Зайсці, заехаць куды-н. на кароткі час; заглянуць.

З. да сябра.

|| незак. заві́тваць, -аю, -аеш, -ае.

завіто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Што-н., што ўтварае хвалістую лінію, спіраль.

З. валасоў.

завіту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Тое, што і завіток.

заві́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -вівак, ж.

1. гл. завіць.

2. Прычоска з завітымі валасамі.

Кароткая з.

завіха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. Рабіць што-н. вельмі старанна, рупліва.

З. на кухні.

2. каля каго-чаго. Горача выяўляць сваю прыхільнасць, адданасць каму-, чаму-н.

З. каля сям’і.

завіхры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́цца; зак.

Закружыцца, узняцца віхрам.

Завіхрыўся пыл на дарозе.

|| наз. завіхрэ́нне, -я, н. (спец.).

З. вады, паветра.

заві́цца, заўю́ся, заўе́шся, заўе́цца; заўёмся, заўяце́ся, заўю́цца; завіўся, -віла́ся, -ло́ся; завіся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць завітым, пакручастым.

Валасы завіліся.

2. Завіць сабе валасы.

Завілася ў цырульні.

|| незак. завіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

заві́ць, заўю́, заўе́ш, заўе́; заўём, заўяце́, заўю́ць; завіў, -віла́, -ло́; заві́; завіты; зак., што.

Зрабіць хвалістым, кучаравым або заплесці.

З. валасы.

|| незак. завіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. заві́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і завіва́нне, -я, н.

заво́блачны, -ая, -ае.

Вельмі далёкі, які знаходзіцца за воблакамі.

Завоблачныя вышыні.

Завоблачныя мары (перан.: далёкія ад жыцця, нерэальныя; іран.).