Verbum

выпо́рваць гл. выпараць.

выпо́ўзваць гл. выпаўзці.

выпо́ўзіны, -зін.

Верхняе покрыва насякомых або скура змяі, скінутая ў час лінькі.

выпрабава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца выпрабаваннем чаго-н.

Лётчык-в.

|| ж. выпрабава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. выпрабава́льніцкі, -ая, -ае.

выпрабава́льны, -ая, -ае.

Прызначаны для выпрабавання, праверкі.

В. палігон.

В. тэрмін.

Выпрабавальная камісія.

выпрабава́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. выпрабаваць.

2. Цяжкае перажыванне, няшчасце.

Прайсці праз цяжкія выпрабаванні.

Суровыя выпрабаванні вайны.

вы́прабаваны, -ая, -ае.

Правераны практыкай, які апраўдаў сябе.

В. барацьбіт.

В. метад.

|| наз. вы́прабаванасць, -і, ж.

вы́прабаваць, -бую, -буеш, -буе; -буй; -баваны; зак., каго-што.

Праверыць на практыцы, вопыце.

В. матор.

В. сваю сілу.

|| незак. выпрабо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выпрабава́нне, -я, н.

вы́правадзіць, -ваджу, -вадзіш, -вадзіць; -ваджаны; зак., каго (што).

Прымусіць пайсці, выгнаць.

В. няпрошаных гасцей.

|| незак. выправа́джваць, -аю, -аеш, -ае.

вы́правіцца¹, -праўлюся, -правішся, -правіцца; зак.

1. Стаць прамым, выпраміцца.

2. Пазбавіўшыся ад недахопаў, стаць лепшым.

Характар выправіўся.

|| незак. выпраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.