Verbum

заку́сачная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж.

Грамадская сталовая, у якой падаюць проста згатаваныя, звычайна халодныя стравы.

закусі́ць¹, -ушу́, -у́сіш, -у́сіць; -у́шаны; зак., што.

Моцна захапіць зубамі.

З. губу.

З. цуглі.

|| незак. заку́сваць, -аю, -аеш, -ае.

закусі́ць², -ушу́, -у́сіш, -у́сіць; зак.

1. што, чым і без дап. Заесці выпітае (віно, гарэлку і пад.).

2. Крыху паесці, перакусіць перад дарогай (разм.).

|| незак. заку́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заку́сванне, -я, н. і заку́ска, -і, ДМ -ку́сцы, ж.

заку́ска, -і, ДМ -ку́сцы, ж.

1. гл. закусіць².

2. мн. -і, -сак. Ежа, страва, якой закусваюць.

Халодныя закускі.

На закуску (таксама перан.: пад канец, у заключэнне; разм.).

|| прым. заку́сачны, -ая, -ае.

за́кусь, -і, ж. (разм.).

Тое, што і закуска (у 2 знач.).

заку́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Цёмны, цесны вугал, куток.

2. перан. Глухое, аддаленае ад культурных цэнтраў месца.

за́ла, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Вялікае памяшканне для публічных сходаў, для заняткаў чым-н. і іншых мэт.

Актавая з.

Чытальная з.

2. Прасторны парадны пакой для прыёму гасцей.

|| прым. за́льны, -ая, -ае.

залаго́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго (што).

Тое, што і задобрыць.

|| незак. залаго́джваць, -аю, -аеш, -ае.

зала́дзіць¹, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

Забіўшы, зараўнаваўшы, закрыць наглуха.

З. дзірку ў плоце.

|| незак. зала́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зала́джванне, -я, н.

зала́дзіць², -джу, -дзіш, -дзіць; зак., з інф., што і без дап. (разм.).

1. Паўтараючыся, гаварыць адно і тое ж.

Заладзіў і вярзе адно і тое ж.

2. Пачаць зацяжна ісці (пра дождж), дзьмуць (пра вецер).

Заладзіў дождж надоўга.