Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні

а б в г д е ё ж з і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я -

а б в г д е ё ж з і л м н о р у ы э я -.’

а б в г д е ж з і й к л м н о п р с т ў ф х ц ч ш я .

затыка́цца гл. заткнуцца.

затыка́ць гл. заткнуць.

заты́м, прысл.

1. Пасля гэтага, потым.

Зрабі, а з. хваліся.

2. У складзе злучніка мэты «затым каб».

Прыйшоў з., каб пагаварыць.

3. У складзе злучніка прычыны «затым што».

Адзінота мяне радавала яшчэ і з., што хацелася спакойна думаць.

затынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; зак., што.

Пакрыць тынкам.

|| незак. затынко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

за́тычка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тое, чым затыкаюць што-н.

Драўляная з.

◊

Ад усіх дзірак (бочак) затычка — пра чалавека, якога пастаянна скарыстоўваюць для замены каго-н., выканання розных даручэнняў і пад; які любіць умешвацца не ў свае справы ці прымаць удзел ва ўсім.