Verbum

забля́мкаць гл. блямкаць.

забляя́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ляе́; зак.

Пачаць бляяць.

Забляяла авечка.

забо́й¹, -ю, м. (спец.).

У шахце: канец горнай выпрацоўкі, які паступова прасоўваецца ў ходзе работ і з’яўляецца рабочым месцам гарняка.

|| прым. забо́йны, -ая, -ае.

забо́й² гл. забіць¹.

забо́йны¹ гл. забой¹.

забо́йны², -ая, -ае.

1. Прызначаны для забою², які мае адносіны да забою².

Забойная жывёла.

З. цэх.

Забойная вага (вага тушы без шкуры, галавы, ног).

2. Які дзейнічае смяртэльна, забівае насмерць.

Забойная сіла асколка.

|| наз. забо́йнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

забо́йства, -а, мн. -ы, -аў, н.

Злачыннае пазбаўленне жыцця каго-н.

забо́йца, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -аў.

Той, хто ўчыніў забойства.

Наёмны з.

забо́йшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Гарняк, які працуе ў забоі¹.

|| прым. забо́йшчыцкі, -ая, -ае.

забракава́ць гл. бракаваць.