Verbum

атупе́лы, -ая, -ае (разм.).

Які страціў здольнасць разумець што-н., разважаць; які выяўляе атупенне сваім знешнім выглядам.

Атупелая галава.

|| наз. атупе́ласць, -і, ж.

атупе́ць гл. тупець.

атуха́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

Тое, што і тухнуць¹.

Агонь атухае.

Атухаюць сілы (перан.).

ату́хнуць гл. тухнуць¹.

атушы́ць гл. тушыць¹.

атынкава́ць гл. тынкаваць.

атынко́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. Тое, што і тынк.

2. Тое, што і тынкоўка.

атынко́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і тынкоўшчык.

|| ж. атынко́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

атычкава́ць гл. тычкаваць.

атэі́зм, -у, м.

Адмаўленне існавання Бога, адказ ад рэлігійных вераванняў; бязбожжа.

|| прым. атэісты́чны, -ая, -ае.