Verbum

засі́лле, -я, н., каго-чаго або чыё, якое.

Моцны ўплыў каго-, чаго-н., які падаўляе чыю-н. ініцыятыву, свабоду, шкодзіць нармальнаму ходу жыцця, спраў.

З. мяшчанскіх настрояў.

засіне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Пачаць сінець.

У жыце засінелі васількі.

засіні́ць, -іню́, -і́ніш, -і́ніць; -і́нены; зак., што.

1. Пафарбаваць у сіні колер.

З. азёры на контурнай карце.

2. Залішне падсініць.

З. бялізну.

|| незак. засі́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

заскавыта́ць, -вычу́, -вы́чаш, -вы́ча; -вычы́; зак. (разм.).

Пачаць скавытаць.

Сабака заскавытаў.

заскаро́дзіць гл. скародзіць.

заскару́злы, -ая, -ае.

Тое, што і закарузлы.

|| наз. заскару́зласць, -і, ж.

заскару́знуць, -ну, -неш, -не; -ру́з, -зла; -ні; зак.

Тое, што і закарузнуць.

засква́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Заправіць сквараным салам.

З. булён.

|| незак. засква́рваць, -аю, -аеш, -ае.

заско́к, -у, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Адхіленне ад нормы ў паводзінах, думках.

Чалавек з заскокам.

Заскокі ў разважаннях.

заско́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак.

1. Скокнуўшы, забрацца куды-н.

Заяц заскочыў у агарод.

2. Зайсці куды-н. мімаходам, ненадоўга (разм.).

З. да сябра.

|| незак. заска́кваць, -аю, -аеш, -ае.