Verbum

зага́р, -у, м.

Смуглы, цёмны колер, які набывае скура пад уздзеяннем ультрафіялетавых праменяў сонца або штучных крыніц святла.

за́гарада, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Агароджа з жэрдак, колля і пад.

2. Агароджанае месца ў хляве для жывёлы, стойла.

загараджа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Судна, якое ставіць мінныя і іншыя загароды.

Мінны з.

загараджа́льны, -ая, -ае.

Які служыць загародай ад чаго-н., перашкодай чаму-н.

З. агонь.

З. атрад.

загарадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; зак., каго-што.

Зрабіць агароджу, плот, абнесці якой-н. перашкодай.

З. плот.

З. уваход.

З. сабой каго-н.

|| незак. загаро́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. загарадзі́цца, -раджу́ся, -ро́дзішся, -ро́дзіцца; незак. загаро́джвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

за́гарадзь, -і, мн. -і, -ей, ж.

Тое, што і загарада.

за́гарадка і загаро́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Невысокая перагародка, звычайна ўнутры памяшкання.

2. Месца, адгароджанае плотам.

за́гарадны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца або адбываецца, ажыццяўляецца за горадам.

З. дом творчасці.

Загарадная экскурсія.

загара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і зага́рваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. загарэць.

2. перан. Бяздзейнічаць, рабіць вымушаны адпачынак у рабочы час (разм., жарт.).

Насення не падвезлі, сеяльшчыкі загараюць на полі.

загарну́цца, -гарну́ся, -го́рнешся, -го́рнецца; -гарні́ся; зак.

Ахінуць, абгарнуць сябе чым-н., закруціцца ў што-н.

З. ў коўдру.

|| незак. заго́ртвацца, -аюся, -аешся, -аецца.