Verbum

нестраявы́¹, -а́я, -о́е.

1. У арміі: які адносіцца да вайсковых часцей, не звязаных з непасрэдным вядзеннем баявых дзеянняў.

Нестраявая часць.

2. у знач. наз. нестраявы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Тое, што і нестраявік.

Каманда нестраявых.

нестраявы́², -а́я, -о́е.

Непрыгодны для будаўніцтва як матэрыял.

Н. лес.

несумле́нны, -ая, -ае.

1. Які страціў сумленне, дазваляе сабе непрыстойныя, бессаромныя ўчынкі.

Н. чалавек.

2. Які выяўляе адсутнасць сумлення.

Усё гэта ў яго нажыта несумленным шляхам.

|| наз. несумле́ннасць, -і, ж.

несумне́нны, -ая, -ае.

Які не выклікае сумненняў; бясспрэчны.

Н. поспех.

Несумненна (прысл.) правільна.

|| наз. несумне́ннасць, -і, ж.

несумяшча́льны, -ая, -ае.

Такі, які не можа існаваць побач, сумесна, адначасова з кім-, чым-н.

Несумяшчальныя паняцці.

Несумяшчальныя характары.

|| наз. несумяшча́льнасць, -і, ж.

Псіхалагічная н.

несупы́нны, -ая, -ае.

Тое, што і няспынны.

|| наз. несупы́ннасць, -і, ж.

несусве́тны, -ая, -ае (разм.).

Які здзіўляе сваёй недарэчнасцю, бязглуздзіцай.

Несусветная хлусня.

|| наз. несусве́тнасць, -і, ж.

несусве́ціца, -ы, ж. (разм.).

Што-н. недарэчнае, бязглуздае, незразумелае.

Нагаварыць несусвеціцы.

несуце́шны, -ая, -ае.

Такі, якога цяжка або немагчыма суцешыць; моцны па сіле праяўлення.

Н. боль.

|| наз. несуце́шнасць, -і, ж.

несуцяша́льны, -ая, -ае.

Які не прыносіць суцяшэння; які цяжка або нельга суцешыць.

Несуцяшальныя словы.

Несуцяшальнае гора.

|| наз. несуцяша́льнасць, -і, ж.