Verbum

заці́шша, -а, н.

Спыненне шуму, ветру, руху, дзейнасці.

Наступіла з. пасля бою.

З. перад навальніцай.

зацкава́ць гл. цкаваць.

зацугля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго (што).

Укласці ў рот каню цуглі, закілзаць.

З. каня.

|| незак. зацу́гліваць, -аю, -аеш, -ае.

зацукрава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ру́ецца; зак.

Гусцеючы, ператварыцца ў цукрыстыя камячкі.

Варэнне зацукравалася.

|| незак. зацукро́ўвацца, -аецца.

зацукрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., што.

Пакрыць цвёрдым слоем цукровага сіропу.

З. ягады.

|| незак. зацукро́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

зацырава́ць гл. цыраваць.

зацьме́нне, -я, н.

1. Астранамічная з’ява, калі адно нябеснае цела або яго цень закрывае другое нябеснае цела.

З.

Месяца.

Сонечнае з.

2. перан. Часовае замарачэнне галавы.

На яго найшло нейкае з.

зацьмі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; зак., каго-што.

1. Засланіўшы сабой, зрабіць нябачным.

Хмары зацьмілі сонца.

2. перан. Перавысіць у якіх-н. адносінах.

З. усіх непараўнанай прыгажосцю.

|| незак. зацьмява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

зацэментава́ць гл. цэментаваць.

зацэнтрава́ць гл. цэнтраваць.