Verbum

зада́ча, -ы, мн. -ы, -да́ч, ж.

1. Тое, што патрабуе вырашэння.

Паставіць перад сабой задачу.

Выканаць задачу.

Баявая з.

Першачарговая з.

2. Практыкаванне, якое выконваецца, рашаецца шляхам разумовых заключэнняў, вылічэння і пад.

Рашыць задачу.

Арыфметычная з.

Шахматная з.

зада́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Зборнік задач (у 2 знач.).

З. па фізіцы.

задзе́йнічаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (спец.).

Увесці ў дзеянне, у эксплуатацыю.

З. новую буравую свідравіну.

задзервяне́ць гл. дзервянець.

задзе́рці, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; задзёр, -дзе́рла; -дзяры́; -дзёрты; зак. (разм.).

1. гл. драць.

2. Тое, што і задраць.

|| незак. задзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

задзе́рціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзярэ́цца; -дзёрся, -дзе́рлася; зак. (разм.).

Тое, што і задрацца (у 1 і 2 знач.).

|| незак. задзіра́цца, -а́ецца.

задзёр, -у, м.

Запальчывасць, гнеўнасць.

◊

Ісці на задзёр (разм.) — весці сябе задзірліва, абуральна.

задзёўбваць гл. задзяўбці.

задзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. задзьмуць.

2. Пра вецер, мяцеліцу: дзьмуць, пранікаючы куды-н.

Часам у вокны задзімаў вецер.

задзі́ра, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -дзі́р (разм.).

Завадатар сварак, боек, забіяка.