завалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак.
1. каго-што. Накідаўшы, наклаўшы чаго-н., напоўніць, загрувасціць.
З. яму каменнем.
З. двор дрывамі.
З. работай каго-н. (перан.: абцяжарыць). Магазін завалены таварамі (перапоўнены).
2. каго-што. Засыпаць зверху, пакрыць.
Дарогу заваліла (безас.) снегам.
3. што. Закрыць на завалу (у 1 знач.).
З. дзверы на нач.
4. перан., што. Поўнасцю праваліць (разм.).
З. экзамен.
З. справу.
5. безас. Пра боль у горле (разм.).
Горла заваліла.
|| незак. зава́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. зава́льванне, -я, н. і зава́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.; спец.).
|| прым. зава́льны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.; спец.) і зава́лачны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).
Завальная траншэя.
Завалачная машына.
завало́даць, -аю, -аеш, -ае і заўлада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., кім-чым.
1. Узяць каго-, што-н. у поўнае сваё распараджэнне; захапіць.
З. чужой маёмасцю.
2. перан. Прыцягнуць да сябе, падпарадкаваць свайму ўплыву.
З. чыёй-н. увагай.
|| незак. завало́дваць, -аю, -аеш, -ае.
за́валь, -і, ж., зб. (разм.).
Няходкія, заляжалыя тавары.
Прадаць танна з.
заваля́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -я́ецца; зак. (разм.).
Праляжаць доўга без выкарыстання, прымянення.
заваля́шчы, -ая, -ае (разм.).
Дрэнны, зусім непрыгодны, нікому не патрэбны.
З. тавар.
заваражы́ць, -ражу́, -ро́жыш, -ро́жыць; -ро́жаны; зак., каго (што).
1. Падзейнічаць загаворамі, чарамі; зачараваць.
З. зубы.
2. перан. Прывабіць сваім хараством.
Музыка заваражыла слухачоў.
|| незак. заваро́жваць, -аю, -аеш, -ае.
зава́рвацца гл. заварыцца.
заварны́, -а́я, -о́е.
Які патрабуе пры прыгатаванні апрацоўкі варам, заваркі.
Заварное пірожнае.