Verbum

заахво́чванне, -я, н.

1. гл. заахвоціць.

2. Тое, што заахвочвае каго-н. да чаго-н.; пахвала, узнагарода.

Атрымаць з. ад кіраўніцтва.

забабо́нны, -ая, -ае.

Прасякнуты забабонамі, заснаваны на забабонах.

Забабонныя людзі.

|| наз. забабо́ннасць, -і, ж.

забабо́ны, -аў.

Вера ў таямнічыя сілы, у тое, што некаторыя з’явы і падзеі з’яўляюцца праяўленнем звышнатуральных сіл; прымхі.

заба́ва, -ы, мн. -ы, -ба́ў, ж.

Гульня, пацеха або тое, што забаўляе, весяліць.

Дзіцячыя забавы.

заба́віцца, -ба́ўлюся, -ба́вішся, -ба́віцца; зак.

1. Затрымацца дзе-н. даўжэй, чым меркавалася; запазніцца.

З. ў горадзе.

2. Загуляцца.

Дзяўчынка забавілася лялькамі.

забагаце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

Стаць багатым; разбагацець.

забада́ць гл. бадаць.

забалабо́ніць, -ню, -ніш, -ніць; зак. (разм.).

1. Зазвінець, забрынкаць.

2. Пачаць гаманіць, балбатаць.

забаламу́ціць гл. баламуціць.

забалаці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак., каго (што).

Не выбраць пры балаціроўцы.

З. кандыдата.