Verbum

сухалюбі́вы, -ая, -ае.

Пра расліны: які добра пераносіць сухое паветра і сухія глебы, прыстасаваны да жыцця ў засушлівых мясцовасцях.

|| наз. сухалюбі́васць, -і, ж.

сухама́, прысл.

Без вадкай і гарачай стравы.

Вячэраць с.

сухамя́тка, -і, ДМ -тцы, ж. (разм.).

Сухая яда без гарачай і вадкай стравы.

сухапу́тны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да дзеянняў на сушы, руху па сушы.

Сухапутныя войскі.

Сухапутнае падарожжа.

сухапу́цце, -я, н. (разм.).

Шлях па сушы (у супрацьлегласць воднаму шляху).

суха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Высушаны кавалак хлеба, булкі, а таксама гатунак сухога печыва.

Пачак сухароў.

Малочныя сухары.

2. перан. Сухі (у 8 знач.), нячулы чалавек (разм.).

Не чалавек, а с.

|| прым. суха́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

сухарля́вы, -ая, -ае.

Худы, тонкі, сухі.

С. чалавек.

|| наз. сухарля́васць, -і, ж.

сухару́кі, -ая, -ае.

Які дрэнна валодае або зусім не валодае рукой (рукамі) у сувязі з атрафіяй мышцаў.

|| наз. сухару́касць, -і, ж.

сухасто́іна, -ы, мн. -ы, -то́ін, ж.

Засохлае на корані дрэва.

сухасто́й, -ю, м., зб.

Засохлыя на корані дрэвы.

|| наз. сухасто́йны, -ая, -ае.