Verbum

заво́дка гл. завесці.

заво́дскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да завода¹.

З. корпус.

Заводская канюшня.

заво́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Уладальнік завода¹ (у 1 знач.).

заво́з гл. завезці.

заво́зіць гл. завезці.

заво́рваць гл. заараць¹-2.

заво́стрывацца гл. завастрыцца.

заво́стрываць гл. завастрыць.

заво́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вучыцца завочна.

|| ж. заво́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

заво́чны, -ая, -ае.

1. Які адбываецца пры адсутнасці таго, хто мае дачыненне да справы.

Завочнае знаёмства.

2. Звязаны з навучаннем без пастаяннага наведвання лекцый, шляхам самастойнага вывучэння прадметаў.

Завочнае аддзяленне педагагічнага ўніверсітэта.

Завочнае навучанне.