су́джаны², -ая, -ае.
Прызначаны лёсам.
Ён лічыў сябе шчаслівым, што ў с. час нарадзіўся на гэтай зямлі.
суджэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. У логіцы: форма мыслення, якая ўяўляе сабой спалучэнне паняццяў, з якіх адно (суб’ект) вызначаецца праз другое (прэдыкат).
2. Меркаванне, заключэнне аб чым-н., погляд на што-н.
Мець сваё с.
судзе́йства, -а, н.
У спартыўных гульнях, спаборніцтвах: выкананне абавязкаў суддзі (у 3 знач.).
С. ў футболе.
судзе́йстваваць, -твую, -твуеш, -твуе; -твуй; незак. (спец.).
Выконваць абавязкі суддзі (у 3 знач.).
судзі́лішча, -а, н.
1. (пагард.). Прадузяты разбор, падобны на суд.
Над ім устроілі цэлае с.
2. кніжн. Тое, што і суд (уст.).
судзі́масць, -і, мн. -і, -ей, ж. (спец.).
Вынесены каму-н. судовы прыгавор за ўчыненае злачынства, а таксама прававы вынік, што дзейнічае пасля адбыцця пакарання.
Зняць с.
Злачынец з некалькімі судзімасцямі.
судзі́цца, суджу́ся, су́дзішся, су́дзіцца; незак., з кім.
Мець з кім-н. грамадзянскую судовую справу, судовы разбор.
С. за маёмасць.
судзі́ць, суджу́, су́дзіш, су́дзіць; су́джаны; незак.
1. аб кім-чым, пра каго-што, па кім-чым і без дап. Рабіць вывад адносна каго-, чаго-н.; меркаваць пра каго-, што-н., думаць, разважаць.
С. аб літаратуры.
С. пра каго-н. па рабоце.
2. каго-што. Разглядаць чыю-н. справу ў судовым парадку, а таксама ў таварыскім судзе.
С. злодзея.
3. каго-што, пра каго-што. Ацэньваць каго-, што-н., ганіць, дакараць у чым-н.
За добрую справу не судзяць.
4. каго-што і без дап. У спартыўных спаборніцтвах: сачыць за выкананнем правіл гульні і вырашаць спрэчныя пытанні.
С. футбольны матч.
5. (таксама зак.), што каму або без дап. Прадвызначаць (-ачыць) (пра што-н. непрадбачанае, што не залежыць ад волі чалавека).
Не судзіў лёс яму больш пажыць і зрабіць.
6. судзі́(це) (звычайна са словамі «сам», «самі»), Ужыв. ў знач.: рашай (це).
Судзі сам, як далей паступіць.
судкі́, -о́ў.
Прыстасаванне для пераноскі ежы ў выглядзе некалькіх каструль, пастаўленых адна на адну і змацаваных агульнай ручкай.
Абед у судках.
|| прым. судко́вы, -ая, -ае.