Verbum

неспадзява́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Нечаканае здарэнне, выпадак і пад.

неспадзява́ны, -ая, -ае.

Нечаканы, непрадбачаны.

Н. госць.

Здарылася неспадзяванае (наз.).

|| наз. неспадзява́насць, -і, ж.

неспако́й, -ю, м.

1. Трывога, душэўнае ўзбуджэнне.

Яго ахапіў н.

2. Масавае хваляванне, узбуджэнне.

Грамадскі н.

3. Турботы, клопаты аб кім-, чым-н.

Н. за сына.

несправядлі́васць, -і, ж.

1. гл. несправядлівы.

2. Несправядлівы ўчынак, несправядлівае слова.

Дапусціць н.

несправядлі́вы, -ая, -ае.

Які адступаецца ад справядлівасці, супярэчыць справядлівасці.

Н. прыгавор.

|| наз. несправядлі́васць, -і, ж.

нестраяві́к, -раевіка́, мн. -раевікі́, -раевіко́ў, м. (разм.).

Ваеннаслужачы нестраявой¹ часці.

нестраявы́¹, -а́я, -о́е.

1. У арміі: які адносіцца да вайсковых часцей, не звязаных з непасрэдным вядзеннем баявых дзеянняў.

Нестраявая часць.

2. у знач. наз. нестраявы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Тое, што і нестраявік.

Каманда нестраявых.

нестраявы́², -а́я, -о́е.

Непрыгодны для будаўніцтва як матэрыял.

Н. лес.

несумле́нны, -ая, -ае.

1. Які страціў сумленне, дазваляе сабе непрыстойныя, бессаромныя ўчынкі.

Н. чалавек.

2. Які выяўляе адсутнасць сумлення.

Усё гэта ў яго нажыта несумленным шляхам.

|| наз. несумле́ннасць, -і, ж.

несумне́нны, -ая, -ае.

Які не выклікае сумненняў; бясспрэчны.

Н. поспех.

Несумненна (прысл.) правільна.

|| наз. несумне́ннасць, -і, ж.