Verbum

затармасі́ць, -машу́, -мо́сіш, -мо́сіць; -мо́шаны; зак., каго (што) (разм.).

Замучыць, стаміць, тармосячы.

Дзеці мяне зусім затармасілі.

затарцава́ць гл. тарцаваць.

за́таўка, -і, ДМ -таўцы, ж.

Закраса са свінога сала (звычайна нутранога).

Прынясі крышан здору на затаўку.

затаўрава́ць гл. таўраваць.

затаўха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго (што) (разм.).

Замучыць, штурхаючы ў натоўпе.

Дзяўчынку затаўхалі ў натоўпе.

затаўчы́¹, -таўку́, -таўчэ́ш, -таўчэ́; -таўчо́м, -таўчаце́, -таўку́ць; -то́ўк, -таўкла́, -ло́; -таўчы́; -то́ўчаны; зак., каго (што) (разм.).

Забіць да паўсмерці, да страты прытомнасці.

Ледзь не затаўклі яго кулакамі.

затаўчы́², -таўку́, -таўчэ́ш, -таўчэ́; -таўчо́м, -таўчаце́, -таўку́ць; -то́ўк, -таўкла́, -ло́; -таўчы́; -то́ўчаны; зак., што.

Заправіць затаўкай.

З. кашу здорам.

|| незак. затаўка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

затачы́ць, -тачу́, -то́чыш, -то́чыць; -то́чаны; зак., што.

Зрабіць вострым, завастрыць.

З. свярдзёлак.

|| незак. зато́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зато́чванне, -я, н. і зато́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (спец.).

|| прым. зато́чны, -ая, -ае (спец.).

З. станок.

затво́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Частка агнястрэльнай зброі для закрывання і адкрывання канала ствала.

З. вінтоўкі.

|| прым. затво́рны, -ая, -ае.

за́ткала, -а, мн. -ы, -кал, н. (разм.).

Тое, чым затыкаюць якія-н. адтуліны (скруткі ануч, пакулля і інш.).

Замест шыбы ў акне тарчала з.