Verbum

зазіхаце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ці́ць; зак.

Пачаць зіхацець.

Снег зазіхацеў на сонцы.

зазлава́ць, -лую́, -луе́ш, -луе́; -луём, -луяце́, -лую́ць; -лу́й; зак.

Прыйсці ў злосны стан, раззлавацца.

зазна́йка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -йцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -на́ек (разм.).

Чалавек, які зазнаецца.

Гэта быў сур’ёзны чалавек, не з.

зазна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

Заганарыцца, заважнічаць.

|| незак. зазнава́цца, -наю́ся, -нае́шся, -нае́цца; -наёмся, -наяце́ся, -наю́цца; -нава́йся.

|| наз. зазна́йства, -а, н.

зазна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., што і са злуч. «што».

Зведаць на ўласным вопыце.

З. гора.

|| незак. зазнава́ць, -наю́, -нае́ш, -нае́; -наём, -наяце́, -наю́ць.

зазна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. што. Паставіць знак, памеціць пэўным чынам.

З. патрэбнае месца ў лесе.

2. без дап. або са злуч. «што». Сказаць што-н., уставіць у размову. «Сёння будзе добрае надвор’е», — зазначыў сусед.

|| незак. зазнача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

зазо́р, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Шчыліна, паглыбленне, вузкі прамежак паміж прылеглымі паверхнямі.

Зашпакляваць з.

|| прым. зазо́рны, -ая, -ае.

за́зубень, -бня, мн. -бні, -бняў, м. (спец.).

Выступ, зуб на якім-н. інструменце, прыладзе, дэталі машыны.

|| прым. за́зубенны, -ая, -ае.

зазубры́ць гл. зубрыць.

зазыва́ць гл. зазваць.