Verbum

зааса́д, -а, М -дзе, мн. -ы́, -о́ў, м.

Заалагічны сад.

|| прым. зааса́даўскі, -ая, -ае (разм.).

заасфальтава́ць гл. асфальтаваць.

заатэ́хнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па заатэхніі.

заатэ́хніка, -і, ДМ -ніцы, ж.

Тое, што і заатэхнія.

|| прым. заатэхні́чны, -ая, -ае.

заатэ́хнія, -і, ж.

Навука аб развядзенні, утрыманні і выкарыстанні сельскагаспадарчых жывёл.

|| прым. заатэхні́чны, -ая, -ае.

заахво́ціцца, -во́чуся, -во́цішся, -во́ціцца; зак., чым.

Адчуць жаданне, ахвоту да чаго-н.

|| незак. заахво́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

заахво́ціць, -во́чу, -во́ціш, -во́ціць; -во́чаны; зак., каго (што).

Выклікаць ахвоту да чаго-н., жаданне займацца чым-н.

З. да вучобы.

|| незак. заахво́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заахво́чванне, -я, н.

заахво́чвальны, -ая, -ае.

Прызначаны для заахвочвання.

Заахвочвальная ўзнагарода.

Заахвочвальныя прэміі.

заахво́чванне, -я, н.

1. гл. заахвоціць.

2. Тое, што заахвочвае каго-н. да чаго-н.; пахвала, узнагарода.

Атрымаць з. ад кіраўніцтва.

зоа... (а таксама заа...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да заалогіі, напр.: зоакабінет, зоафакультэт;

2) які мае адносіны да жывёл, напр.: зоаінжынер, зоамагазін, зоапаталогія, зоапланктон; «зоа...» пішацца, калі націск у другой частцы слова падае не на першы склад.