Verbum

ацвярдзе́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -е́е; зак.

Стаць цвёрдым.

Глеба ацвярдзела.

|| незак. ацвердзява́ць, -а́е.

|| наз. ацвярдзе́нне, -я, н.

аце́пліванне гл. ацяпліць.

аце́пліваць гл. ацяпліць.

ацерабі́цца, ацераблю́ся, ацярэ́бішся, ацярэ́біцца; зак.

1. Атрэсціся, ачысціцца ад чаго-н., што насела на адзенне.

А. ад саломы.

2. Пазбавіцца чаго-н.; адчапіцца ад каго-, чаго-н. (разм.).

Ад людскіх языкоў не ацярэбішся.

|| незак. ацярэ́блівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

ацерабі́ць, ацераблю́, ацярэ́біш, ацярэ́біць; ацярэ́блены; зак., што.

Тое, што і абцерабіць.

|| незак. ацярэ́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

ацерушы́ць, ацерушу́, ацяру́шыш, ацяру́шыць; ацяру́шаны; зак.

1. каго-што. Абтрэсці, абабіць (ад снегу, пылу і пад.) з чаго-н.

А. снег з каўняра.

2. што. Памяўшы, аддзяліць (пра зерне, колас).

А. колас.

|| незак. ацяру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. ацерушы́цца, ацерушу́ся, ацяру́шышся, ацяру́шыцца (да 1 знач.); незак. ацяру́швацца, -аюся, -аешся, -аецца.

аце́слівы, -ая, -ае (разм.).

1. Пра вязкі, недапечаны, з закальцам хлеб.

А. хлеб.

2. перан. Нясвежы, памяты; неачэсаны.

А. хлопец.

|| наз. аце́слівасць, -і, ж.

ацёк, -у, мн. -і, -аў, м.

Пухліна, якая ўзнікае ад лішку вадкасці ў тканках.

А. лёгкіх.

А. ног.

|| прым. ацёчны, -ая, -ае.

|| наз. ацёчнасць, -і, ж.

ацёл, -у, м.

Роды ў каровы і некаторых іншых жвачных.

|| прым. ацёлачны, -ая, -ае.

аціра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

1. разм. Церціся аб што-н.

Сабака аціраўся ля ног.

2. Быць, знаходзіцца дзе-н., каля каго-н. без пэўнага занятку; хадзіць, швэндацца, нічога не рабіць (разм., пагард.).

А. каля начальства.